← terug
Onder een glazen stolp
“Blijf maar thuis. Die kinderen hebben een slechte invloed op jou... Niet aankomen, want je weet wat er kan gebeuren hé! ... Rustig schommelen, je kan eraf vliegen! Pas op!... Je moét een goed rapport halen, dus zoveel uur studeren per dag! ... Ik controleer je GSM voor je eigen goed!”
OF: Hoe overbezorgde ouders hun kind angstig en ongelukkig maken...
Als ouder wil je er alles aan doen om je kind te beschermen tegen zorgen of pijn. Het is bovendien erg belangrijk om als ouder betrokken te zijn, en veel aandacht aan je kind te geven. Maar wat als een ouder gaat “over beschermen”? De gevolgen voor de psychologische ontwikkeling van je kind zouden wel eens minder fraai kunnen zijn… Met alle goede bedoelingen bereik je als ouder waarschijnlijk net het tegenovergestelde!
Ik kan de wereld niet aan
Uit onderzoek in Engeland en Singapore blijkt dat kinderen opgroeien tot ongelukkige en angstige volwassenen, wanneer ouders het leven van hun kinderen teveel domineren. Zeker bij een eerste kind stellen veel ouders zich over beschermend op. Ze willen overal bij betrokken zijn en geven hun zoon of dochter extreem veel aandacht. Echter, kinderen en zeker pubers willen steeds meer hun keuzes over hun leven zélf bepalen. Dit wordt al kenbaar in de peuterperiode, waarin het beroemde eigen willetje om de hoek komt kijken.
Hoe meer ouders ingrijpen bij een taak die hun kind moet uitvoeren, hoe groter de kans dat het later in het leven angstgevoelens ontwikkelt. Bovendien blijkt maar liefst 60% van deze kinderen ook hoogst kritisch voor zichzelf. Zelfs 78% denkt dat de wereld perfectie van hen verwacht.
In sommige gevallen gaat het zelfs zo ver dat kinderen angst hebben om gescheiden te worden van hun ouders, angst om de wereld niet zelfstandig aan te kunnen. Mama en papa hebben teveel hun leventje voor hen bepaald…. Als ouders hun kind niet de kans geven om zelf naar oplossingen te zoeken, of om te gaan met teleurstellingen, wordt er te weinig zelfvertrouwen opgebouwd. Angstgevoelens worden aangescherpt, zeker om zijn/haar eigen weg te gaan.
Kinderen die zelf niet leren omgaan met fouten en teleurstellingen, missen belangrijke ervaringen. Zo kennen ze niet de ervaring van trots zijn op zichzelf door het zelfstandig overwinnen van moeilijkheden. Op het moment dat ze dan volwassen worden, kunnen ze niet voor zichzelf zorgen en blijven afhankelijk van hun ouders.
Waarom overbeschermen?
Ouders worden vaak gedreven door hun eigen angsten. Ze projecteren hun angsten en zorgen op hun kinderen. Als je kind dan ook gevoelig is voor jouw angsten, dan zal hij of zij verstijven, en het nalaten om op onderzoek uit te gaan en de wereld te ontdekken op al zijn/haar mogelijkheden.
Sommige ouders plaatsen hun kind ook op een “verhoog”. Ze linken hun eigen zelfwaarde aan de prestaties van hun kind. Ze doen er alles aan om het ego van hun kind op te krikken, waardoor ze eigenschappen aan zoon of dochter toeschrijven, die hun kind eigenlijk niet bezit. Kinderen gaan dan later steeds op zoek naar bevestiging: “Ben ik wel goed bezig? Doe ik het wel goed?” Op zich niets fout mee, zolang alles goed verloopt. Maar bij tegenslagen of negatieve feedback dienen zich problemen aan: dan kan er woede of zelfs agressie ontstaan. Als ze later geconfronteerd worden met stresserende situaties, dan leidt dit vaak tot angstgevoelens.
De kunst van het loslaten. Enkele tips
- Stel jezelf als ouder soms eens in vraag…
- Laat je kind fouten maken! Alleen zo kan zoon- of dochterlief ondervinden dat hij of zij, ondanks hinderissen, toch zelf tot een oplossing kan komen.
- Laat je kind steeds meer eigen beslissingen nemen. Jij bent jij, je kind is je kind. Ieder zijn of haar eigen leven…
- Geef ruimte aan je kind om zijn of haar zorgen of angsten te uiten naar jou als ouder. Luister naar hen, en probeer niet direct zelf in actie te schieten door oplossingen aan te bieden, of zelfs te sussen.
- Leg je kind geen keuzes op. Als je kind klein is, is het nodig om op het vlak van gezondheid en basisveiligheid, dwingend voor te schrijven wat mag en wat niet. Ouders die een kader aanbieden waarin het kind zich kan bewegen en daar duidelijk en consequent over zijn, maken het hun kind gemakkelijker om te experimenteren.
- Wees meer en meer een supporter aan de zijlijn in het leven van je kind. Ga mee in het ritme van je kind, bepaal zelf niet het ritme. En vang je kind op, als het mis gaat.
Mocht je het als ouder nog best lastig vinden om je kind wat meer los te laten en wat minder te beschermen, bedenk dan dat je als ouder evenzeer leert. Probeer mild te zijn voor jezelf.